défiance

defiance noun [ U ] uk/dɪˈfaɪəns/ us
refusing to obey someone or something

вызывающее поведение, неповиновение
an act of defiance
№2 (2411)№2 (2411)№3 (2401)№3 (2401)№4 (2382)№4 (2382)№4 (2382)№5 (2359)№6 (2354)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№7 (2338)№8 (2335)№8 (2335)№9 (2318)№10 (2316)